UŚMIECHNIJ SIĘ

Na szczytach Tatr, na szczytach Tatr, Na sinej ich krawędzi, Króluje w mgłach świszczący wiatr I ciemne chmury pędzi. Rozpostarł z mgły utkany płaszcz I rosę z chmur wyciska - A strugi wód z wilgotnych paszcz Spływają na urwiska. Na piętra gór, na ciemny bór Zasłony spadły sine, W deszczowych łzach granitów gmach Rozpłynął się w równinę. Nie widać nic - błękitów tło I całe widnokręgi Zasnute w cień, zalane mgłą, Porznięte w deszczu pręgi. I dzień, i noc, i nowy wschód Przechodzą bez odmiany - Dokoła szum rosnących wód, Strop niebios ołowiany. I siecze deszcz, i świszczę wiatr, Głośniej się potok gniewa, Na szczytach Tatr, w dolinach Tatr Mrok szary i ulewa. Foto: B. Trocha

Ciebie, Boga wysławiamy, Tobie, Panu wieczna chwała, Ciebie, Ojca niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia cała.   Tobie wszyscy aniołowie, Tobie moce i niebiosy, Heruby, serafinowie ślą wieczystej pieśni głosy.   Święty, Święty, nad Świętymi, Bóg Zastępów, Król łaskawy, Pełne niebo z kręgiem ziemi, Majestatu Twojej sławy.   Apostołów Tobie rzesza, chór Proroków pełen chwały, Tobie hołdy nieść pośpiesza Męczenników orszak biały.   Ciebie poprzez okrąg ziemi, z głębi serca ile zdoła, Głosy ludów zgodzonymi, wielbi święta pieśń Kościoła.   Niezmierzonej Ojca chwały, Syna Słowo wiekuiste, Z Duchem wszechświat wielbi cały, Królem chwały Tyś, o Chryste.   Tyś Rodzica Syn z wiek wieka, by świat zbawić swoim zgonem, Przyoblókłszy się w człowieka, nie wzgardziłeś Panny łonem.   Tyś pokruszył śmierci wrota, starł jej oścień w męki dobie I rajskiego kraj żywota otworzyłeś wiernym sobie.   Po prawicy siedzisz Boga, w chwale Ojca, Syn Jedyny, Lecz