SYMBOLIKA WODY W LITURGII KOŚCIOŁA

Kiedy czytamy Pismo Święte możemy zauważyć, że jest w nim bardzo wiele wody. Dosłownie. By wspomnieć tylko najbardziej znane fragmenty - już w drugim wersecie jest napisane "ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami" (Rdz 1, 2).  Wody potopu zalały grzesznych ludzi i uratowały Noego. Przez Morze Czerwone Izraelici uciekli przed Egipcjanami, a przez Jordan weszli do ziemi obiecanej. W Jordanie też Jezus został ochrzczony przez Jana. Wiele cudów i uzdrowień dokonanych przez Jezusa miało miejsce nad Jeziorem Galilejskim. Także nad tym jeziorem Jezus nauczał i powołał pierwszych apostołów. Nic więc dziwnego, ze wody używa się także w Kościele. Przede wszystkim do sakramentu chrztu świętego.

Woda ma wartość życia. Każda żywa istota - roślina, zwierzę i człowiek bez wody umiera. Woda ma też moc oczyszczającą - służy do usuwania wszelkiego rodzaju brudów. Ale woda może też niszczyć. W powodziach ludzie nieraz tracą dorobek całego życia. Nieostrożność i brak rozwagi na basenie lub kąpielisku może doprowadzić do tragedii. 

I jak w przyrodzie woda niszczy, oczyszcza i daje życie tak też woda chrztu świętego niszczy grzech pierworodny, oczyszcza duszę człowieka i daje początek życia wiecznego z Bogiem.

Wody święconej używa się także przy różnego rodzaju błogosławieństwach,konsekracjach, święceniach osób, pomieszczeń, przedmiotów. Żegnamy się wodą święconą wchodząc do kościoła, czasami też dokonuje się pokropienia w czasie niedzielnej Mszy Świętej. Wszystkie te obrzędy przypominać mają nam nasz chrzest. Przeżegnanie się lub pokropienie wodą święconą jest bardzo skutecznym egzorcyzmem w obronie przed pokusami do złego. Nieprzypadkowo istnieje powiedzenie "boi się jak diabeł święconej wody". 

Nie tak dawno istniał piękny zwyczaj wedle którego woda święcona była nie tylko w kościele, ale też w prywatnych domach. Ludzie wieszali  obok drzwi wejściowych małe kropielniczki, z których korzystali wychodząc z domu. Oddawali się w ten sposób pod opiekę Bogu, wierząc, że uchroni przed złem, niebezpieczeństwem i pozwoli bezpiecznie wrócić do domu. Wielka szkoda, że te piękne tradycje zanikają.  Może warto byłoby sobie je przypomnieć.