DOWCIPY O WĄCHOCKU

 

- Dlaczego w Wąchocku zbudowali dwupasmowa autostradę?
- Bo budowali z dwóch stron drogę i się nie zeszli... 

 

- Gdzie w Wąchocku jest kryta pływalnia?
- Pod mostem.

- Dlaczego w Wąchocku sołtys orze pole w kółko?
- Bo kupił sobie konia z cyrku. 

 

- Dlaczego w Wąchocku kury chodzą w kapciach?
- Żeby asfaltu nie porysowały! 

 

- Jak wybredny jest kot sołtysa w Wąchocku?
- Jak mu dać kawę z mlekiem, to mleko wypije a kawę zostawi. 

- Dlaczego w Wąchocku do dzisiaj chodzi pochód pierwszomajowy???
- Na rondo trafili...

- Dlaczego w kościele w Wąchocku wszyscy leżą w czasie mszy?
- Bo ksiądz ma niski głos.

- Dlaczego ludzie w Wąchocku chodzą na msze z drabinami?
- Bo ksiądz wygłasza kazania na wysokim poziomie.

- Dlaczego w Wąchocku rozłożono siatkę pod linia wysokiego napięcia?
- Żeby napięcie nie spadło. 

 

- Dlaczego w Wąchocku są 4 mosty?
- Bo dopiero za czwartym razem trafiono na rzekę.  

 - Dlaczego mieszkańcy Wąchocka chodzą w białych butach?
- Żeby nie zostawiać śladów na śniegu

Więcej o Wąchocku można poczytać tutaj. https://turystycznepropozycje.pl/wachock-stolica-polskiego-dowcipu/

WŁODZIMIERZ LEWIK - LIST WIGILIJNY

 

Piszę Ci, Synku, list z daleka, z domu …
Na szybach śnieżne błyskają się płatki.
Wspominam dawne dni i po kryjomu
Płaczę … Ty, Synku, zrozumiesz łzy matki.
Jest już choinka … Wiesz, zaraz u stoła
Siądziem jak dawniej z siostrzyczkami trzema.
A z nami razem i myśl niewesoła,
Ze Ciebie, Synku, wśród nas dzisiaj nie ma.
Ty tam samiutki … W dalekiej gdzieś stronie,
Jak my, tak liczysz mijające chwile,
Jaka Ci gwiazdka dziś wieczór zapłonie
Kto Ci świąteczną przyładzi wigilię?
Jaka kolęda, Syneczku mój miły,
Rozjaśnisz Twoje godziny tułacze?
Myśmy się dzisiaj za Ciebie modliły
A ja nad listem jeszcze – widzisz – płaczę.
Myśl o nas, Synku. Wspomnij przy wieczerzy
W liście mym znajdziesz okruchy opłatka.
Wiem, że nam wrócisz. Ten, co "w żłobie leży"
Czuwa nad nami … Całuję Cię … Matka

ADAM MICKIEWICZ - PRZYJACIELE (tekst)

 

Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie;

Ostatni znam jej przykład w oszmiańskim powiecie.

Tam żył Mieszek, kum Leszka, i kum Mieszka Leszek.

Z tych, co to: gdzie ty, tam ja, - co moje, to twoje.

Mówiono o nich. że gdy znaleźli orzeszek,

Ziarnko dzielili na dwoje;

Słowem, tacy przyjaciele,

Jakich i wtenczas liczono niewiele.

Rzekłbyś; dwójduch w jednym ciele.

 

O tej swojej przyjazni raz w cieniu dąbrowy

Kiedy gadali, łącząc swojo czułe mowy

Do kukań zozul i krakań gawronich,

Alić ryknęło raptem coś koło nich.

Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciołek.

Mieszek tej sztuki nie umie,

Tylko wyciąga z dołu ręce: "Kumie!"

Kum już wylazł na wierzchołek.

 

Ledwie Mieszkowi był czas zmrużyć oczy,

Zbladnąć, paść na twarz: a już niedźwiedź kroczy.

Trafia na ciało, maca: jak trup leży;

Wącha: a z tego zapachu,

Który mógł być skutkiem strachu.

Wnosi, że to nieboszczyk i że już nieświeży.

Więc mruknąwszy ze wzgardą odwraca się w knieję,

Bo niedźwiedź Litwin miąs nieświeżych nie je.

 

Dopieroż Mieszek odżył... "Było z tobą krucho! -

Woła kum, - szczęście, Mieszku, że cię nie zadrapał!

Ale co on tak długo tam nad tobą sapał.

Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?"

"Powiedział mi - rzekł Mieszek - przysłowie niedźwiedzie:

Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie".

ADAM MICKIEWICZ - NIEPEWNOŚĆ - tekst

 

 

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,

Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;

Jednakże gdy cię długo nie oglądam,

Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;

I tęskniąc sobie zadaję pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

 

Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu

W myśli twojego odnowić obrazu?

Jednakże nieraz czuję mimo chęci,

Że on jest zawsze blisko mej pamięci.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

 

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,

Abym przed tobą szedł wylewać żale;

Idąc bez celu, nie pilnując drogi,

Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;

I wchodząc sobie zadaję pytanie;

Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie?

 

ZŁOTE MYŚLI NA ADWENT

 

Aby stać się lepszym, nie musisz czekać na lepszy świat.
(Phil Bosmans)

 

 

Co to znaczy «czuwam»? To znaczy, staram się być człowiekiem sumienia. Że tego sumienia nie zagłuszam i nie zniekształcam. Nazywam po imieniu dobro i zło, a nie zamazuję. Wypracowuję w sobie dobro, a ze zła staram się poprawiać, przezwyciężając je w sobie. To taka bardzo podstawowa sprawa...
(św. Jan Paweł II)

 

 

 

Jesteśmy dziećmi obietnicy, jesteśmy dziećmi przyszłości i spadkobiercami przyobiecanego dziedzictwa, które tkwi poza historią. Czekamy na Kogoś spoza tego świata, kto obiecał po nas przyjść.
(bp Jan Pietraszko)

 

 

Wielkie dzieło nawrócenia świata rozpoczyna się od małych nieraz wysiłków, od budowania zgody w naszych rodzinach, parafiach, w środowiskach pracy.
(ks. Jan Twardowski)

 

 

Czy jeszcze pamiętasz, że zostałeś stworzony do radości?
(Phil Bosmans)

 

 

Pokój wewnętrzny zawsze rodzi się w wyniku wypełnienia woli Bożej, do której mamy pełne zaufanie.
(ks. kard. Stefan Wyszyński)

KTO LUBI BYĆ CHWALONY

 

SAKRAMENTY I SAKRAMENTALIA

 

"Z Jego przebitego boku wypłynęła Krew i Woda i tam wzięły początek Sakramenty Kościoła, aby wszyscy ludzie pociągnięci do otwartego serca Zbawiciela z radością czerpali ze źródeł zbawienia" - Fragment prefacji z Mszy Świętej ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Jezus umarł na krzyżu, aby umożliwić zbawienie każdemu z nas. Byśmy jednak mogli z tego skorzystać każdy osobiście musi zachować łączność z Bogiem. A  łączność tę najpiękniej i najpełniej osiagamy korzystając z sakramentów.

Myślę, że większość z nas bez problemu potrafi wymienić siedem Sakramentów Kościoła. Pewnie też przynajmniej mniej więcej o co w każdym z nich chodzi i jaką łaskę otrzymujemy. Ale gdyby zapytać ogólnie co to jest Sakrament? Co jest wspólnego między chrztem i Eucharystią? Co łączy bierzmowanie i pokutę? Jakie jest podobieństwo małżeństwa i sakramentu chorych? Czy umielibyśmy odpowiedzieć? Moż najbardziej z wszystkimi pozostałymi kojarzy się kapłaństwo. 

Gdy jeszcze byłam uczennicą któryś z katechetów podał bardzo krótą, ale jakże trafną definicję - sakrament jest to znak widzialny łaski niewidzialnej. Innymi słowy - poprzez widzialne znaki takie jak polanie wodą, namaszczenie poświęconym olejem, nałożenie rąk, spożycie konsekrowanej hostii w sposób niewidzialny działa sam Bóg. Udziela swoich wielkich łask i prowadzi do zbawienia. 

Aby sakrament udzielony został w sposób ważny konieczna jest obecność upoważnionego do tej posługi szafarza oraz wykonanie przez niego gestów i wypowiedzenie ściśle określonych w przepisach liturgicznych słów.

Sakramenty udzielane są wyłącznie w Kościele (nie chodzi o budynek sakralny, ale o wspólnotę Ludu Bożego). Nie mają nic wspólnego z magią. Są wyłącznie darem bezinteresownej miłości Boga do człowieka, a siła ich działania zależy przede wszystkim od wiary osoby przyjmującej i otwarcia się na łaskę. Jeżeli przystąpimy do sakramentu z wielką pobożnością, poprzedzimy to szczerą modlitwą wtedy naprawdę możemy poczuć działanie i obecność Boga w nas. Jeśli natomiast ktoś przystępuje wyłącznie z przyzwyczajenia, tradycji, "bo co ludzie powiedzą", dla "świętego spokoju" wtedy często możemy mieć poczucie, że po spowiedzi, komunii, bierzmowaniu w naszym życiu właściwie nic się nie zmieniło. 

W skrajnych przypadkach, gdy przystąpienie jest całkowicie niegodne, bez wiary mówimy o profanacji, która jest ciężkim grzechem. Wówczas za świętym Pawłem możemy napisać, że "Kto spożywa i pije nie zważając na Ciało wyrok sobie spożywa i pije (1 Kor 11, 29).

Oprócz sakramentów w Kościele mamy także różnego rodzaju konsekracje i poświęcanie n.p. kościołów, ołtarzy, kielichów mszalnych, wody, palm, medalików itp. Błogosławieństwa, egzorcyzmy, posypywanie popiołem i inne znaki liturgiczne, które nazywamy sakramentaliami. Według Konstytucji dogmatycznej o Liturgii "Sakramentalia to święte znaki, które na podobieństwo sakramentów wskazują przede wszystkim na duchowe dobra osiągane dzięki wstawiennictwu Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia właściwego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia" (KL 60).