UWE I WILI - PAWEŁ I GAWEŁ PO ŚLĄSKU

Uwe i Wili w jednyj stali wili,
Uwe na wierchu, a Wili na dole.
Uwe spokojny nie wadzi nikomu,
a Wili wyrobioł choby we stodole.

To pies, to hazok, ciepoł w nich ryczkami,
Gupioł i turpioł i durś trzaskoł drzwierzami.
A kiedy szczykać zaczął z pas – patronów,
To dymu połno było w cołkim  domu

Uwe sie wnerwioł i śloz na dół do niego
I pado: “Wili, jo ni strzymia tego!”

A Wili na to: “Co komu do jemu, a jemu do komu,
Ty giździe pieroński, jo jest w swoim domu.”
Uwe po gowie poskrobał sie ino,
I Poszoł do siebie z blank smutnom minom.

Rano Wili jeszcze na szezlongu chrapie,
Naraz coś z gipsdeki na kichol  mu kapie.
Serwał sie Wili, leci ku górze.
Stuk! Puk! Zamknione!!!

Filuje bez dziura: Cołko izba w wodzie,
A Uwe se siedzi z wędką na komodzie.
“Was machts du, Uwe” “Jo se fisza łowie”
“Du bist Idiot, mnie kapie po gowie!”

A Uwe mu na to:
“Co komu do jemu, a jemu do komu,
Ty giździe pieroński, jo jest w swoim domu.” 
                                      
Autor nieznany 
foto: własne