UŚMIECHNIJ SIĘ

  „Uczyńcie wszystko, cokolwiek wam powie”   Dobre rady – wszędzie ich pełno. W Internecie, w gazetach, w telewizji. Jak wychowywać dzieci, jak być pięknym i młodym, jak dbać o zdrowie i finanse, jak nie wpaść w kłopoty z prawem itd., itp. Niektóre rzeczywiście ciekawe i warte zapamiętania. Zdecydowana większość to jawna lub zakamuflowana reklama, byśmy zaczęli kupować rzeczy, które do tej pory wcale nie były nam potrzebne. Jeszcze gorzej, gdy przez różne „dobre rady” ktoś próbuje manipulować naszym sumieniem, naszym systemem wartości, wkładać w nasze umysły idee obce chrześcijaństwu i wierze katolickiej. Obserwując ludzi z mojego otoczenia, dochodzę do smutnego wniosku, że w gąszczu tych wszystkich cudownych recept na życie (nierzadko całkowicie nawzajem ze sobą sprzecznych) coraz więcej ludzi nie ma pojęcia jak żyć, zwłaszcza kiedy przyjdzie się zmierzyć z jakimś naprawdę trudnym problemem, cierpieniem, tragedią, z którą ktoś w żaden sposób nie umie sobie poradzić. Wówczas

  O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego Pokoju Abyśmy siali miłość, tam gdzie panuje nienawiść Wybaczenie, tam gdzie panuje krzywda Jedność, tam gdzie panuje zwątpienie Nadzieję, tam gdzie panuje rozpacz Światło, tam gdzie panuje mrok Radość, tam gdzie panuje smutek. Spraw abyśmy mogli Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć Nie tyle szukać miłości co kochać Albowiem dając, otrzymujemy Wybaczając, zyskujemy przebaczenie A umierając, rodzimy się do wiecznego życia. Św. Franciszek z Asyżu

  A czy znasz ty, bracie młody, Te pokrewne twoje rody? Tych Górali i Litwinów, I Żmudź świętą, i Rusinów?   A czy znasz ty, bracie młody, Twoje ziemie, twoje wody? Z czego słyną, kędy giną, W jakim kraju i dunaju?   A czy znasz ty, bracie młody, Twojej ziemi bujne płody? Twe kurhany i mogiły, I twe dzieje, co się śćmiły?   A czy wiesz ty, co w nich leży? O, nie zawsze, o, nie wszędzie, Młody orle, tak ci będzie, Jako dzisiaj przy macierzy!   Trzeba będzie ważyć, służyć, Milczeć, cierpieć i wojować! I niejedno miłe zburzyć, A inaczej odbudować...   Kto tam zgadnie, gdzie osiędziesz, Jaką wodą w świat popłyniesz, W której stronie walczyć będziesz I od czyjej broni zginiesz?...   Wyleć ptakiem z tego gniazda, Miłać będzie taka jazda, Spojrzyć z góry na twe ziemie I rodzime twoje plemie...  

      "Przyjście Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania ze swymi darami i owocami łaski ma za zadanie formowanie dojrzałych i odpowiedzialnych chrześcijan, takich, jakimi stali się Apostołowie po wyjściu z Wieczernika. Dojrzałość bierzmowanych wyraża się w dynamicznym i świadomym apostołowaniu, to jest w dawaniu żywego świadectwa zmartwychwstałemu Panu i Jego Ewangelii. Na tym bowiem opiera się w ostatecznej analizie apostolstwo świeckich w Kościele. Dlatego też potrzebne jest rzetelne przygotowanie przez modlitwę, refleksję, pogłębienie wiary. Życia chrześcijańskiego nie improwizuje się. Wymaga ono prawdziwego pogłębienia świadomości"       „Świadectwo apostołów musi być zakorzenione w świadectwie Ducha Świętego, Ducha Prawdy, bo tylko On przenika głębokości Boga samego (por. 1 Kor 2,10). Potwierdziło się to w dniu Pięćdziesiątnicy - i odtąd trwa w apostolskim posłannictwie Kościoła. Wszyscy ochrzczeni są wezwani do tego świadectwa, w szczególności poprzez bierzmowanie