UŚMIECHNIJ SIĘ

  W listopadzie, zwłaszcza w jego pierwszych dniach zwykle częściej niż kiedykolwiek nasze myśli biegną do tematu przemijania, śmierci i życia wiecznego. Na Mszy Świętej, podczas liturgii czytań słyszymy sporo tekstów o konieczności czuwania i oczekiwania na ponowne przyjście Jezusa. Nawiedzamy groby, zapalamy znicze, stawiamy kwiaty. Ale czy każdy z nas pamięta, że największym dowodem pamięci o bliskich zmarłych jest modlitwa w ich intencji? Porozmawiajmy o czyśćcu. Podobnie jak w wielu innych religiach Kościół Katolicki głosi prawdę o życiu pozagrobowym. Śmierć nie jest końcem życia, ale przejściem początkiem trwania człowieka w nieco innej postaci. Według chrześcijaństwa za trwanie w wierze, przestrzeganie przykazań (zwłaszcza przykazania miłości Boga i bliźniego) możemy mieć nadzieję na wieczne szczęście zwane rajem albo też niebem. Natomiast osoby, które do końca swoich dni odrzucają Boga, Ewangelię, a dla ludzi na ziemi są nieżyczliwi, czynią krzywdę i nie potrafią się skło