UŚMIECHNIJ SIĘ

  Pan Jezus jest moim światłem Czyli o Ofiarowaniu w świątyni            Wojtek bardzo lubił wycieczki w góry. Często chodzili z tatą po różnych szlakach i zdobywali szczyty. Pewnego razu wybrali się na długą wycieczkę. Zbliżał się wieczór, robiło się coraz ciemniej. Szli szybko, bo do końca drogi było daleko. Maszerowali ścieżką przez las. Bardzo trzeba było uważać na korzenie drzew, wystające kamienie, dołki i wyboje. Po prawej stronie była głęboka przepaść, po lewej wysoka ściana góry. Oj, niełatwo o wypadek.          Niestety nie zdążyli przed nocą. Wojtek na dobre się przestraszył. Jak dalej pójdą. W lesie nie ma ulicznych latarni, które oświetlają drogę. Na szczęście mądry tata wziął ze sobą latarkę. Małe światełko pomogło im wyjść ze szlaku i szczęśliwie wrócić do domu.          Kiedy narodził się Pan Jezus na ziemi ludzie nie znali jeszcze sakramentu chrztu małych dzieci. Był jednak inny zwyczaj. Kiedy w narodziło się dziecko, mały chłopczyk, rodzice po 40 dniach przyno