UŚMIECHNIJ SIĘ

  Matka Jagodna, Panienka Maryja, Która owocnym, rodnym drzewom sprzyja, Chodzi po sadzie kwitnącym i śpiewa, Pocałunkami budząc w wiosnę drzewa. Gdzie gałąź ruszy ustami miłośnie, Już pąk kwiatami patrzy w serce wiośnie, Czerwienią wargi zapłoniony młodej, Co wróży płody, osłody, jagody. Nocą wieśniaczki jej śpiew słyszą we śnie, Wieść, aby jagód nie jadły przedwcześnie: Każdą jagodę z ust matce odjętą Da zmarłym dziatkom Panna w jagód święto... Święto Jagodne!... W grze słońca rozpylnej Nieboskłon, ziemi błękitem przychylny, Patrzy, jak Panna biel szat swych rozwiewa, Chodzi po sadzie kwitnącym i śpiewa...  Foto: własne

Kochać i tracić, pragnąć i żałować, Padać boleśnie i znów się podnosić, Krzyczeć tęsknocie "precz" i błagać "prowadź!" Oto jest życie: nic, a jakże dosyć Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,  Iść w toń za perłą o cudu urodzie Ażeby po nas zostały jedynie Ślady na piasku i kręgi na wodzie Foto: własne - kalwaria w Rajgrodzie

Jeżeli tłumów karmiłeś narody, Które się zbiegły z pobliża i z dali, Pięcią ryb, chociaż niedowiarstwem mali Byli, a jednak nasycili głody; Jeżeliś, Panie, na wzburzeniu wody Śród uczniów, co Twej bliży nie ufali, Słowem swym rozruch uspokoił fali, Iż nikt, co lękał się, nie doznał szkody: Czyż być nie może, królu wszech stuleci, Abym ja, który płynę w kruchej łodzi I którym burza niekiełznana ciska, Nie miał być z Twoich apostolskich dzieci I przejść do Ciebie po mych win powodzi. Choć, jak Piotr, Twegom zaparł się nazwiska? Foto: własne - kalwaria w Rajgrodzie

Dziś dla odmiany proponuję ciekawostkę kulinarną.Takie danie można spotkać w wielu restauracjach i barach na Litwie zwłaszcza w okolicy Troków , gdzie mieszka spora grupa Karaimów . To specjał kuchni tej  mniejszości narodowej.  Jest to rodzaj dużych pierogów pieczonych w piekarniku, a w ich środku znajduje się mięsny farsz z wołowiny lub baraniny z dodatkiem kapusty i cebuli. Mięso koniecznie musi być siekane (nie mielone). W Internecie można znaleźć sporo dokładnych przepisów ich wykonania. Smacznego. Foto: własne Tekst sponsorowany.  Jeśli szukasz szlachetnej biżuterii odwiedź sklep z biżuterią https://www.olor.pl/ .

Foto: własne

Msza Święta  w pierwszych wiekach Łamanie chleba - tak w pierwszych wiekach chrześcijanie nazywali Mszę Świętą. Czytając w dawnych dokumentach pismo świętego Justyna do cesarza Antoniusza Piusa z II wieku możemy dowiedzieć się jak wtedy to wyglądało. Święty Justyn o Mszy Świętej pisze tak: "W dniu zwanym dniem Słońca odbywa się w oznaczonym miejscu zebranie wszystkich nas (...). Czyta się wtedy pisma apostolskie lub prorockie. Gdy lektor skończy przewodniczący zabiera głos upominając i zachęcając do naśladowania tych wzniosłych nauk. Następnie wszyscy powstają z miejsc i modlimy się za nas samych oraz za wszystkich, w jakimkolwiek znajdują się miejscu, by otrzymali łaskę pełnienia w życiu dobrych uczynków i przestrzegania przykazań, a w końcu dostąpili zbawienia wiecznego. Po zakończeniu modlitw przekazujemy sobie nawzajem pocałunek pokoju. Z kolei bracia przynoszą przewodniczącemu chleb i kielich napełniony wodą zmieszaną z winem. Przewodniczący bierze je, wielbi Ojca w...

Nie miałem z kalendarzem zbyt dobrej komitywy, Młodość mojego życia przypadła na wiek siwy. Gdy idę przez ulice - dusza pogania ciało; Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało! Poeci piszą słowa, których nikt nie rozumie, A życie takie proste - w słońcu i liści szumie... Wiem o kwiatach to tylko, co mi powie ich zapach, Lecz wiedzy tej nie znajdę w książkach ani na mapach. Lato, choć nawet siwe, niechby najdłużej trwało - Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało. I chciałoby się znowu za miastem zrywać chabry, Uśmiechać się do dziewcząt powracających z fabryk, Patrzeć z mostu na Wisłę mieniącą się tak złudnie, Tańczyć na Mariensztacie w niedzielne popołudnie, A potem z konduktorką z "czternastki" iść na lody I udawać młodego - choć już się nie jest młodym.

Ach! jak gorąco! Niebo bez chmury, Żar pod stopami, żar zieje z góry, Człowiek dzień cały jakby w ukropie, Radby się schował choćby w konopie. Z dala, od łanów, brzęk jakiś płynie: Ach! to pszeniczkę koszą w dolinie! A z brzękiem sierpów i świstem kosy, Piosnka żniwiarzy dzwoni w niebiosy. Nieraz się pytam, jak w takim żarze, Mogą wytrzymać biedni żniwiarze? Choć pot im spływa po całem ciele, Jeszcze śpiewają jak na wesele! Ja, gdy nad książką trochę poślęczę, To wnet się spocę, znudzę i zmęczę, A oni zawsze rzeźwi jak ptacy, Z piosnką na ustach wstają do pracy. Czyżby ich z innej zlepiono gliny? Co też ja plotę, Boże jedyny! Skoczę tam do nich! Dalej więc w drogę, I choć im snopki wiązać pomogę! Foto: własne

Głupi cię nienawidzi, złośliwy się lęka Na wpół prawego drżąca odsłania cię ręka Bo kto ujrzał twą piękność, ten z schyloną głową Lub cię wcale znać nie chce, albo znać królową Foto: własne

  Przemijają ludy, kraje, Czas ich bytu ściera ślady, Narodowe nas zwyczaje Jedne chronią od zagłady. Uczuć pięknych lub obłudy Wierne podając zwierciadło, Żyją w nich już zgasłe ludy Choć tyle wieków zapadło Foto: własne

Trochę mało popularne są programy telewizyjne o sportach motorowodnych. Nie pamiętam kiedy ostatni raz temu widziałam jakąś relację z zawodów w tej dyscyplinie. A szkoda bo może nie każdy wie, że w naszym kraju odbywa się całkiem sporo imprez i to na bardzo wysokim międzynarodowym poziomie.  Tylko w roku 2018 odbędą się mistrzostwa Polski, mistrzostwa Europy, mistrzostwa świata w różnych klasach i kategoriach. Najwięcej zawodów goszczą Żnin, Ślesin, Chodzież, Augustów. Najbardziej widowiskowe (według mnie) są starty łodzi wyścigowych. Ale do sportów motorowodnych zalicza się też narciarstwo wodne (zarówno z jadącą motorówką jak też na coraz popularniejszych wyciągach ), w tym skoki, slalomy, wyścigi skuterów wodnych. Najsłynniejszym polskim mistrzem w sportach motorowodnych był Waldemar Marszałek. Foto: własne

Nad wodą wielką i czystą Stały rzędami opoki, I woda tonią przejrzystą Odbiła twarze ich czarne; Nad wodą wielką i czystą Przebiegły czarne obłoki, I woda tonią przejrzystą Odbiła kształty ich marne; Nad wodą wielką i czystą Błysnęło wzdłuż i grom ryknął, I woda tonią przejrzystą Odbiła światło, głos zniknął. A woda, jak dawniej czysta, Stoi wielka i przejrzysta. Tę wodę widzę dokoła I wszystko wiernie odbijam, I dumne opoki czoła, I błyskawice - pomijam. Skałom trzeba stać i grozić, Obłokom deszcze przewozić, Błyskawicom grzmieć i ginąć, Mnie płynąć, płynąć i płynąć - Foto: własne